Jack poprawił krawat, na który Malinda nalegała, i po raz setny nakazał sobie, że dostosuje się do sytuacji. Ta tortura, to znaczy posiłek, nie mogła trwać długo. Poczuł ucisk ręki na ramieniu i dłonie mu zamarły na węźle krawata. Malinda nachyliła się, by nalać wody do jego szklanki. Druga ręka nadal wypalała dziurę w jego koszuli. Nie po raz pierwszy dziś go dotykała... on zaś z kolei bardzo się starał trzymać ręce z daleka. Jej miłosna deklaracja zabiła w nim wszelką swobodę. Malinda zdjęła dłoń z jego ramienia i Jack mógł nareszcie swobodnie odetchnąć. - Podaj kartofle. - Proszę - poinstruowała automatycznie Malinda przysuwając krzesło bliżej stołu. - Poproszę o kartofle - zgodził się Mały Jack. Malinda z uśmiechem podsunęła mu salaterkę. - Darren, przy jedzeniu używamy jednej ręki. Druga leży oparta na stole. Ręka Jacka unosząca do ust kęs mięsa zamarła w połowie drogi. Malinda nawet nie patrzyła na Darrena. Spokojnie rozkładała na kolanach serwetkę. JEDNA DLA PIĘCIU 113 Darren posłusznie położył rękę na stole. Z poczuciem winy Jack zrobił to samo. - Odrobiłeś lekcje? - zwróciła się Malinda do Dawida. - No. - Tak, odrobiłem - poprawiła Malinda. - A ty? - spytała Darrena. Darren był pojętnym uczniem. Uśmiechnął się szeroko - co nie było łatwe, bo przed chwilą wepchnął do ust co najmniej pół bułki - i dał poprawną odpowiedź. - Nie mów z pełnymi ustami - skarciła go Malinda. Darren połknął bułkę bez gryzienia. - Ale przecież zadałaś mi pytanie! - Najpierw porządnie pogryź, potem połknij i odpowiadaj. Darren tylko jęknął. Jack popatrzył na swój talerz, na cały arsenał sztućców obok niego i z obrzydzeniem odłożył widelec. Jeszcze pięć minut temu umierał z głodu. Teraz czuł, jakby miał w żołądku jakąś ogromną kulę. Serwetka na kolanach, łokcie ze stołu, proszę i dziękuję, nie mów z pełnymi ustami, siedź prosto. Kto by spamiętał te wszystkie głupoty? Spojrzał na siedzącą naprzeciw niego Malindę. Wycierała serwetką usta, jakby zedrzeć chciała z nich skórę. Chciało mu się śmiać, ale nie odważył się. Na pewno jest jakaś zasada zakazująca śmiechu przy stole. Ich oczy się spotkały. Uśmiech Malindy był uwodzicielski, ale i wstydliwy zarazem. Natychmiast oblało go gorąco, najpierw żołądek,